Lezersbrief klasse

Beste leraars,

 

Via deze weg wil ik uw aandacht vragen voor een belangrijk onderwerp in onze klassen. Namelijk kansarmoede, kansarmoede is een onderwerp dat we vaak tegen komen binnen onze maatschappij maar waar amper of geen aandacht aan geschonken wordt.  Vele mensen weten niet dat het nog bestaat en weten daarnaast ook vaak niet wat we eraan kunnen doen, toch vind ik persoonlijk dat we ook aan kansarmoede aandacht moeten besteden.

Zoals ik al eerder zei komt kansarmoede meer en meer voor binnen de maatschappij, dit geldt dus ook voor sommige kleuters binnen onze eigen kleuterklas. Weeral heeft ‘die bepaalde kleuter’ geen boterhammen bij, weer kan ‘dat bepaalde kind’ de schoolrekening niet betalen, weer is het ‘die ene kleuter’ die niet mee op schoolreis gaat,… Dit zijn allemaal situaties waarmee ik in mijn verdere carrière geconfronteerd zal worden. Daarom zou ik graag eens nagaan hoe ik tegenover deze kinderen sta, wie zich inzet voor hen en hoe het staat met hun geloof, cultuur, tradities… Maar naast dit alles wil ik ook eens stilstaan bij het feit hoe ik kansarmoede in mijn klas tot leven breng, hoe ik kleuters leer met andere kansarme kinderen omgaan,…

Een kansarm kind betekent voor mij net zoveel als een dood normale kleuter binnen de kleuterklas, meer zelfs ik zou deze kinderen naar de toekomst toe graag bijstaan en helpen waar ik kan. Tenslotte vind ik dat deze kinderen net zoveel kansen moeten krijgen als de gewone kinderen. Gelukkig bestaan er organisaties die zich inzetten voor kansarme mensen zoals: ’t Lampeke en Mushi. Zij vangen ouders en hun kinderen op die het minder goed hebben binnen onze maatschappij, ze geven hen eten, opvang en hulp waar nodig is,… maar deze twee organisaties zijn niet de enige die zich inzetten voor kansarmoede, naast hen zijn er nog vele organisaties en individuele burgers die campagnes voeren tegen kansarmoede binnen de maatschappij.

Het opdringen van de eigen tradities, het geloof, de cultuur,… gebeurt gelukkig in de meeste gevallen niet. Kinderen kunnen dus vaak hun eigen gewoontes behouden, dit vindt ik ontzettend goed aangezien kansarme kinderen het al moeilijk genoeg zullen hebben om zich aan te passen aan onze maatschappij. Regels die moeten worden nageleefd binnen de specifieke werkingen hebben absoluut niets te maken met geloofsovertuiging.

Een belangrijke tip die ik uit dit hele onderzoek leerden is: “ Weet als leerkracht wat je kan en mag zeggen (weet de achtergrond van de kleuters, ouders,…), laat de kleuters op een speelse maar zeer leerrijke manier kennismaken met het onderwerp kansarmoede en geef vooral als leerkracht het goede voorbeeld.

Dus, een oproep aan alle juffen, meesters...

Help de kleuters die het wat moeilijker hebben, wees geduldig en vooral : praat erover voor je misverstanden creërt

Dank u voor uw aandacht,
Sien Van Rompuy
Studente KHLeuven
1ste jaar Bachelor Kleuteronderwijs